Aflevering 14: Control the Controllables 1/2

Iedereen kent het wel, dat te lange parcours, die verkeerde fiets, een vervelende bocht, een sterkere tegenstander of een zeurende pijn... Allemaal zaken die erg lastig zijn en je erg kunnen frustreren. Heel veel mensen worden daar krekelig door, ontstemd of zitten vol negatieve energie: het knaagt en het geeft een slecht gevoel.

Als die frustrerende dingen niet te veranderen zijn dan heeft ook weinig zin om daar die energie aan te verspillen, je doet er jezelf geen plezier mee: je verliest er immers mogelijks je goede luim door en, veel erger, je bent minder gefocused en je zit niet in je kracht.

Als je kan aanvaarden dat de dingen die je toch niet kan wijzigen ‘zijn wat ze zijn’ dan heb je al half gewonnen. Door jezelf daar niet in te verliezen komt er energie vrij om te zoeken naar oplossingen, naar de mogelijkheden die er wél zijn in die bepaalde situatie. Immers, hoe hopeloos de situatie ook is, er liggen altijd kansen maar om die te grijpen moet je dus wel met een positieve ingesteldheid op zoek gaan naar je eigen troeven.

Stel, je weet dat je moet rijden tegen hele sterkte mannen, types die meer aankunnen dan jij. Denk er dan steeds aan dat mogelijks hun ‘absolute vermogen’ groter kan zijn, maar hun ‘feitelijke vermogen’, in de wedstrijd, van heel veel factoren afhangt en dus relatief is. Er zijn de omstandigheden die tegen hen kunnen spelen, misschien voelen ze zich fysisch niet zo goed of hebben ze wel kopzorgen. Als jij dan net veel zelfvertrouwen hebt, goed met druk kan omgaan, heel gemotiveerd bent of beter pijn kan verdragen heb je alle kansen. Het gaat om die kleine procentjes, en daarop kan je beroep doen om snellere mannen te kloppen.

In de algemene trainingsaanpak zijn er heel wat zaken waar atleten graag op inzetten omdat het net ook dat gevoel van ‘controle’ geeft. Denk maar aan de ijsbaden, wonderoliën, massages of compressie sokken, zelfs hoogtestages. Strikt wetenschappelijk gezien hebben ze soms weinig bewezen nut, maar ze werken meestal heel goed net doordat ze als een soort ritueel houvast geven; ze werken omdat we geloven dat ze werken. Ze werken dus door de kracht van de suggestie en verwachting. Ze werken dus voor een groot stuk onrechtstreeks, maar ze werken dus wel degelijk! Je krijgt er meer kracht door en je voelt je er beter door – dus als het voor jou werkt, zeker doen. In het boek Je kop tegen je lijf kan je meer lezen over de werking van dit soort mechanismes.

Je kan ook door visualiseren ‘controle’ krijgen op wat zal komen. Visualiseren is een techniek waarbij je je vooraf zo goed mogelijk gaat inbeelden wat er zal komen, hoe dat eruit zal zien, wat je zal horen of voelen. Ga echt in detail door bvb het parcours en beeld je in hoe je elk stuk zal aansnijden, beeld je in hoe dat zal zijn met toeschouwers langs de weg en denk na over wie er allemaal in je buurt zal rijden en wat dat mogelijks aan gevoel zal geven. Tennisseren of turners doen dat heel vaak, je ziet ze de handelingen uitbeelden op de kant. Of zie ‘The Queens Gambit’, de schaakster ‘ziet’ het bord boven haar bed. Je kan echt alles visualiseren: de inspanning, de pijn, de wedstrijd, het parcours, de fans, de overwinning, het gevoel dat je de koers controlleert.... Je kan zelfs spieren trainen door het visualiseren – door bvb tijdens een blessure bepaalde oefeningen te visualiseren kan je je spieren echt trainen doordat en microbewegingen ontstaan die effect hebben op die spieren!

Kort gezegd: door ‘in’ die situaties te kruipen verbeter je je voorbereiding, je zelfvertrouwen, verlaag je je stress, en verhoog je je motivatie. Je rijdt nadien de race als het ware ‘met je ogen dicht’ omdat je er helemaal klaar voor bent.

Vergeet zeker niet om ook naar de podc ast te luisteren, dan leggen we ook uit waarom Nutella op je knieën smeren soms een heel zinvolle tip kan zijn!